گوشه هایی از تاریخ معاصر ایران-2
در دوران پس از رضاشاه، مخالفت با «دیکتاتوری» از شعارهای رایج بود ولی معنی این واژه برحسب آن که چه کسی آن را و در چه رابطه ای به کار می برد بسیار متفاوت بود. از نظر دربار دیکتاتوری چیزی جز قوۀ مجریه ای قوی و مستقل از دربار نبود در حالی که مراد مجلس از دیکتاتوری دولتی را در بر می گرفت که از فرمان پذیری بی چون و چرا در برابر مجلس سرباز می زد. دربار و متحدان اش در داخل و خارج از مجلس برای متزلزل کردن یک دولت قوی، همراه با دیگر اقدامات، جنجال و هیاهوی ضددیکتاتوری و حملات مطبوعات را برانگیخته بدین طریق موضوعات غیرواقعی و تهدیدهای خیالی را جایگزین مسایل حقیقی می کردند.
فخرالدین عظیمی، بحران دموکراسی در ایران، ترجمه عبدالرضا هوشنگ مهدوی و بیژن نوذری، تهران، نشر آسیم، 1384، ص34.
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر